Dit weekoverzicht zit vol met kattenspam. Het was het definitieve afscheid van Daan. Het was een intensieve week. Ik heb op het stembureau gezetten en het leeghalen van mijn huis is daadwerkelijk begonnen! Kijk je mee naar mijn weekoverzicht?
Zondag
Zondag was de dag dat ik Daan weg zou gaan brengen. Ze was al de hele week heel knuffelig, maar nu kwam ze zelfs op tafel zitten, dat heeft ze sinds ze in november weer terug kwam niet meer gedaan.Ze was de hele ochtend heel erg knuffelig en zat heel mooi te zijnHier keek ze me een beetje boos maar wel liefdevol aan. Ze werd een beetje geïrriteerd dat ik haar de hele tijd wakker maakte. Als ze ging slapen, zou ik haar sowieso niet mee krijgen.Ze lag toch te slapen, dus ik ging even met het zusje naar het tuincentrum, waar dit pareltje stond.Ik bracht zusje met konijnenvoer weer thuis en knuffelde even met deze mooierds.Daan liep toch richting het snoepjesspoor, maar vond het te verdacht en weigerde richting de badkamer te gaan, waar ik haar moest vangen. Ze had het spoor eerder die dag gevolgd tot de badkamer, maar had het reismandje zien staan. Daarna was het einde oefening, dan weigert ze nog in die richting te gaan. Dus we besloten dat Daan de volgende ochtend ging verhuizen.
Voor iedereen die zich afvraagt waarom dit zo’n crime is. Daan is een voormalig straatkat met een behoorlijke gebruiksaanwijzing. Ze heeft zeker 2,5 jaar op straat geleefd en is daardoor nogal angstig geworden. Ze is haar stembanden verloren en is bang voor alles wat (onverwacht) beweegt. Ze is een straatkat geworden doordat ze uit een reismandje is ontsnapt en sindsdien triggert zo’n mandje totale paniek.
Toen we hadden besloten dat we Daan toch maar niet meer gingen vangen, besloot ik verder te gaan met opruimen. Hier sneuvelde er weer een aantal doekjes die niemand hoefde te zien.Ik ging bij mijn ouders eten en Tibbe wilde meteen met me knuffelen. Deze kat is stukken beter te vangen!Toen ik thuis kwam, volgde Daan me meteen de badkamer in. Helaas was het al donker buiten en was het met mijn nachtblindheid niet heel verantwoord om Daan naar Gouda te brengen. We sliepen onverwacht toch nog een nachtje knus tegen elkaar aan!
Daan werd heel knuffelig wakker op het kussen naast me. Ik wist dat het hierdoor stukken makkelijk zou worden haar te vangen. We hadden al geconcludeerd dat het in de ochtend moest, want dan verwacht ze eten te krijgen en weet ze dat dat in mijn routine zit.Ik had haar dan ook vrij snel opgesloten in de badkamer, maar ze weet dondersgoed dat dat geen goed teken is. Dus hier zet ze het op een schreeuwen. Iedereen die mijn kat wel eens ontmoet heeft, weet dat dit stille miauwtjes zijn, aangezien Daan geen geluid kan maken.Ze zat al vrij snel klem tussen de wasmachine en de kattenbak. Ik wist als ik daar hier teveel zou opjagen, dat ze achter de wasmachine zou gaan zitten, dus ik moest haar hier weg krijgen. Ze zat er zo verstaand bij, dat ze niet eens het snoepje pakte wat onder haar pootje lag. Toen ik de kattenbak weghaalde, kon ze achter de wc kruipen. Ook dit is niet handig, omdat ik haar hier niet kan insluiten, ik moest haar hier dus weg krijgen. Dat deed ik door de badkamerdeur op een kiertje te zetten, waardoor ze denkt dat ze kan vluchten. Dat gaat mooi niet door. Ik sloot de deur vrij snel.Hierdoor schoot Daan vrij snel onder de badkamerkast. Ik wist niet dat ze daar onder paste. We paste weer dezelfde tactiek toe. Deur open en haar in het juiste hoekje krijgen.Het lukte! Ze zat in het hoekje bij de douche, waar ik haar makkelijker in het reismandje krijg. Ik ben er zelfs zonder kleerscheuren vanaf gekomen.Het moge duidelijk zijn dat Daan dit niet zo waardeerde.We zijn echt onderweg naar Gouda om Daan naar haar nieuwe adres te brengen. Ik was niet zo amused, je beestje wegbrengen is echt hel.Gelukkig was het voor Daan al bekend terrein omdat ze hier afgelopen zomer ook gewoond had. Ze deed het dus heel goed en liet zich meteen zien. Ze had natuurlijk ook nogal honger, omdat ik haar nauwelijks te eten had gegeven zodat ze beter reageerde op de snoepjes.Toen ik weg was, kreeg ik deze foto. Ze doet het alweer zo goed. Dat is zo fijn om te horen en zien.De rest van de maandag stond natuurlijk in het teken van de aanslag van Utrecht.
Dinsdag
Ik moest dinsdag op de gemeente zijn om mijn rijbewijs te verlengen. Je merkte toch dat er in Utrecht nog een grimmige stemming hing, wat natuurlijk logisch is.Vervolgens ging ik naar mijn ouders om de auto terug te brengen. Waar Tibbe in bomen klom en eigenlijk niet heel veel wilde knuffelen, maar ook weer wel.Tibbe wilde niet helemaal knuffelen, maar wilde ook niet dat ik weg ging. Hij is mij tot 12 nummers verder gevolgd. Zijn territorium is helemaal niet zo groot, dus dat was best een spannende onderneming.
Woensdag
Woensdag zat ik weer op het stembureau! We zaten in een gymzaal en kregen zelfs snoepjes bij de koffie van de conciërge. Een verbetering ten opzichte van voorgaande jaren.Ik vertelde mijn stembureau-collega’s dat we voorgaande jaren wel eens pizza hadden besteld. In de pauze haalde 1 van de anderen een pizza waar we allemaal een punt van kregen. Had ik toch weer pizza!Vervolgens hebben we tot 02u stemmen geteld. Gelukkig is ons stembureau in een gymzaal en heb je de ruimte om twee stemmingen te tellen!
Met een paar uur slaap, vertrok ik weer richting Arnhem. Halverwege de dag had ik een afspraak waardoor ik even een mooie wandenling door Arnhem kon maken. Ik genoot van de zon en het parkje.Ik had hele plannen voor de avond. Spullen die ik wilde inpakken en blogs die ik wilde schrijven. Maar ik wist in de trein naar huis al dat ik niks meer zou gaan doen.
Vrijdag
Vrijdagochtend keek ik uit het raam en zag ik een parkeerplaats voor de deur. Ik besloot er snel te gaan staan. Want ik verwachte mijn vader. We gingen mijn tafel verplaatsen. Het is een loeizwaar ding, dus ik was blij dat we voor de deur konden staan.Daar ging mijn mooie turqoise bakbeest.Het oorsponkelijke plan was dat we hem naar boven zouden tillen, maar we waren vergeten hoe zwaar hij ook alweer was. We besloten hem dus toch maar in de achtertuin te zetten. Zolang hij maar niet weg ging, mijn vader heeft hem zelf gemaakt.Als ik toch bij mijn ouders ben, moet ik natuurlijk weer even met Tibbe knuffelen.Deze mooie slaapkop was tenslotte jarig! Hij is alweer 9 geworden, zo gek! Ik herinner me nog dat we hem als kitten gingen ophalen.Ik zou vrijdag een vrijmibo in Amersfoort hebben, maar ik wilde ook graag naar de stille tocht in Utrecht. Ik wist dat ik dat niet kon combineren, dus ik had een redelijk vrije middag en besloot met deze meiden wat te gaan drinken. Ik ging er helemaal vanuit dat ze niet in mijn weekoverzicht wilde, dus ik was al bezig met een foto van het eten te maken. Toen ik het vroeg, wilde ze er gewoon in! Zo leuk!Ik was er zelf ook en probeerde zo lang mogelijk in de zon te zitten!Daarna gingen we met een klein clubje naar de stille tocht. Wat was dat indrukwekkend. Zoveel mensen die mee hebben gelopen of langs de route stonden.
Zaterdag
Zaterdag stond in het teken van ontspullen. Ik had allerlei spullen op Gratis af te halen in Utrecht gezet. Allerlei mensen kwamen spullen halen. Mijn huis is zoveel leger nu.Een bekende vroeg me of ik die rode stoel nog had. Dus ik stuurde een foto terug van dat ik daar nog in zat. Hij werd uiteindelijk niet opgehaald, dus konden mijn zusje en ik hem nog gebruiken voor de film avond. Nog even gebruik maken van dat we in hetzelfde pand wonen.
Al met al was het een hele bewogen week. Gelukkig had ik een hoop ruimte om te schuiven in mijn planning om wat meer rust te creëren. Ik ben ook een hoop opgeschoten met het leeghalen van mijn huis. Komende week ben ik daar nog druk mee bezig. Het volgende weekoverzicht gaat de laatste worden in dit huis!
Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here:
Cookiebeleid
0 reacties