Deze week was de voornaamste reden dat ik terug naar Nederland kwam, ik ging namelijk werken op een festival. Afgelopen jaren heb ik met veel plezier op Grasnapolsky gewerkt als vrijwilligerscoördinator. Vorig jaar had ik al aangegeven niet meer in die hoedanigheid terug te komen en daarom was ik dit jaar de Office Manager. In dit weekoverzicht laat ik je zien hoe het is om te werken op een festival.
Ondertussen is het voor mij alweer vaste prik, dat werken op een festival. Mocht je het interessant vinden, dan is hier het weekoverzicht van Grasnapolsky 2019! Onderaan dit artikel kan je nog meer weken op andere festivals vinden.
Zondag
Op zondag heb ik maar één foto gemaakt. Ik heb de hele ochtend en middag lekker op de bank gezeten, op mijn laptop gewerkt en gekletst met mijn zusje en ouders. In de middag ging ik naar Hilversum om de sleutel op te halen van het huis waar ik na Grasnapolsky op ging passen. Toen ik aan het eind van de middag thuis kwam, had ik het huis voor mijzelf. Dit was de eerste keer in maanden dat ik bewust ergens alleen was. Het was fijn om even in mijn eentje te zijn en geen rekening met anderen te hoeven houden. Ik heb een aantal afleveringen Gilmore Girls gekeken.
Maandag
Mijn tas had ik op zondag ook al ingepakt, waardoor ik maandag vroeg weg kon. Het is namelijk al jaren traditie om op maandagochtend de bakwagen in te laden met alle kantoor spullen. Daarna reed ik door naar Beatrijs en gingen we de sleutel van haar nieuwe atelier ophalen. Het was om de hoek van het daadwerkelijke atelier, dus ze kon het me ook meteen laten zien. Een perfecte ruimte om even een dansje te doen.Daarna reed ik door naar Scheemda, de Esborg om precies te zijn. Dat was het hoofdkwartier terwijl de fabriek de Toekomst werd omgetoverd tot een evenementenlocatie.
Dinsdag
Als ik toch in Groningen ben, dan moet ik even naar de plek waar we mijn oma hebben uitgestrooid. Elke keer als ik voor Grasnapolsky in Groningen ben, ga ik daar even langs.
Het strooiveldje lag er mooi bij. De gedenksteen voor mijn oma is nog niet geplaatst. Toen ik er was, heb ik wel even de stenen van andere familieleden schoongemaakt.Na dit uitje was het dan toch echt tijd om naar de fabriek te gaan. Die zag er nog een beetje kaal en donker uit.En wat is die toren toch hoog!
Woensdag
Deze dag begon ik met de meest belangrijke taak, het nummeren van de portofoons! Ik kreeg een appje met de vraag hoe het ging en waar ik was. Ik stuurde een selfie in de fabriek terug!Het leuke is dat elke keer als ik een rondje loop door de fabriek, er weer een hele hoop veranderd. Hier was deze ruimte, de bolkokers, nog zo goed als lees!Ik had wat spullen meegenomen vanaf de Esborg, dus ik moest een paar keer heen en weer naar de auto lopen. Geen enkel probleem, want met dit mooie weer heb je dan een mooi uitzicht op de fabriek.Deze ruimte heet de kunstsmederij, een nieuw podium. Verleden jaar gebruikten we deze ruimte niet voor bezoekers en was het de plek waar onze crewcatering zat!Dit is de andere zijde van de bolkokers. Met hier een klein barretje. Op de bar zie je 3 kopjes staan. Tijdens de opbouw vind je altijd overal een hoop rotzooi, mijn kleine irritatie puntje tijdens producties!De plakplaats en de kartonbaan zijn tijdens de opbouw ook nog gedeeltelijk opslag, dat is de locatie waar alles wordt uigeladen. Binnen stonden dus allerlei planten en onze bushaltes. Dit is onze held Eric! Ik ken hem ondertussen al even via Hoogte80 en heb hem vorig jaar meegenomen naar Grasnapolsky. Het is een harde werker, handige harry en een enorme kletskous! Een fijn iemand om erbij te hebben, omdat hij net iets technischer naar de zaken kijkt.In de avond gingen we met de aanwezigen een rondje lopen, zodat we wisten hoe ver we waren en wat er nog moest gebeuren. Omdat ik dit jaar niet helemaal deel uitmaak van het team, hoefde ik er niet helemaal bij te zijn, maar was het wel handig als ik mee liep. De persoon met wie ik mee terug zou rijden, wilde wel meelopen, dus ik gebruikte mijn tijd door te schommelen.Er hingen namelijk een aantal schommels in het gebouw. De zitplanken zijn gemaakt van oude bordjes die we in de voorgaande jaren gebruikt hadden. Een ander bordje was maximaal 30 km p/u.In diezelfde ruimte was mijn favoriete kunstwerk. Neon, Glow in de dark, het was een kleurrijk geheel.We gingen door naar de bolkokers. Ik vond deze wazige foto wel heel tof. Door alle rook die in de ruimte hing, lukte het mijn telefoon niet om een scherpe foto te maken en dat had wel wat.De bolkokers stonden in de avond wel heel erg mooi verlicht!
Donderdag
De donderdag heb ik weer de hele dag op de fabriek gezeten. Mijn taken waren toen vooral veel dingen printen en lamineren. De Kunstsmederij zag er opeens wel heel veel voller uit donderdagavond voor ik terug ging naar de Esborg.Nog een foto van de opbouw. Hier zie je in de kunstsmederij de kunstbalie. Met het ‘raamwerk’ erboven, is dat toch een heus kunstwerk. Het mooie is dat het licht in het ‘raam’ ook nog eens kan veranderen.Het blijft toch genieten als je buiten de fabriek loopt en deze kleur door de ramen heen ziet!Op elk festival probeer ik groepsfoto’s te maken van mensen die van festival naar festival meegaan. Dit clubje was vorig jaar ook op Grasnapolsky, maar ook op Hoogte80. Ik stuurde deze foto naar Ellen, wie afgelopen jaren mijn assistent vrijwilligerscoordinatie was. Ze was dit jaar niet op Grasnapolsky.
Vrijdag
Op vrijdag werd er een heuse Grasnapolsky taart bezorgd. Het is blijkbaar een traditie dat één van de moeders van één van de medewerkers een taart stuurt bij elk festival. Dat is een traditie waar ik wel aan zou kunnen wennen.
Mijn werk vandaag bestond vooral uit portofoons uitladen, ruzie maken met de printer, heeeeeeel veel dingen printen en zorgen dat het kernteam hun eetbonnen en bandjes kregen.Deze foto is voortgekomen uit een traditie van de afgelopen jaren. Tijdens festivals werk ik meestal te hard dat ik nog wel eens vergeet te eten. Ik maak dan foto’s die ik kan doorsturen, zodat ik kan bewijzen dat ik wel eet. Afgelopen jaren stuurde Jessie mij altijd herinneringen om te eten. Dit jaar deed Jessie dat niet en ging het me verdomd goed af!
Zaterdag
Zaterdag was een heerlijke dag. Ik heb nog nooit zo ontspannen kunnen werken op een festival. Het is de dag dat het meeste wel loopt. In de vroege ochtend is het tijd om nog een ronde te lopen om te zorgen dat alle laatste dingen worden afgebouwd. Vervolgens gaan we in het begin van de middag open en komt het feest langzaam op gang. In de middag heeft het gros zijn portofoon wel opgehaald, zijn de meeste voorbereidende printjes gedaan en heb je af en toe nog een taakje. Deze foto is gemaakt door Mariska en kwam voorbij in onze Grasnapolsky appgroep.In de avond was ik vrij en kon ik een hele avond vrij rond lopen over het festival. Marjolein was er ook, we besloten in de Machinekamer te gaan zitten. Toen we gingen zitten, begon er een bingo met opa Jan. Marjolein won de tweede ronde en won daarmee een muts, keycord en stickervel! De schat gaf mij de muts!Na de bingo moesten we even wachten op de prijzen en claimden we de chille zitstoelen in de Machinekamer. Hierdoor konden we heerlijk achterover geleund het spel Bananagrams spelen. Het is een soort scrabble, maar iedereen heeft zijn eigen speelveld. Het is een heerlijk spel waarbij je woordkennis groeit. Je kan het ook ideaal met zijn tweeën spelen!In de avond waren er verschillende vuurtjes op het terrein. Bij de toiletten kreeg je daar ook marshmellows bij!
Zondag
Als eerste reden Martin (de producent) en ik weer naar de fabriek. Dat was de tweede ochtend op rij. Hij bakte de eitjes en ik maakte de koffie en op deze manieren hadden we een koningsontbijt. Het is zo fijn om als eerste op de fabriek rond te lopen en het nog zo rustig en leeg is overal.Mijn taken waren op deze dag vooral het uitdelen van de porto’s en printjes maken. Later op de avond begonnen we alweer met opruimen. Één van de vrijwilligers, Leentje, maakte voor mij een portofoon van karton, wel toepasselijk in de strokartonfabriek!oIk had verteld dat op Hoogte80 er altijd iemand (David!) is die mij omkoopt met roze koeken, dat is dé manier om mij gelukkig te houden tijdens een productie. Otto liet zich dat geen twee keer zeggen en kocht een shitload aan roze koeken voor me!
Dit is het laatste festival geweest wat er door kon gaan. Ik hoop heel erg dat we snel weer uit deze pandemie komen en alles weer normaal kan worden. Als dat namelijk niet gebeurd, zou het kunnen zijn dat dit mijn laatste festival ooit was. Dan wordt het geen kijkje meer in de keuken, om te zien hoe het is om te werken op een festival.
Wil je meer weekoverzichten zien waarin je een beeld krijgt van hoe het is om te werken op een festival? Kijk dan naar dit weekoverzicht van Hoogte80 2019! Of naar deel 1 en deel 2 van de weekoverzichten van Amsterdam Fringe Festival.
Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here:
Cookiebeleid
0 reacties