Deze week was een wat gekke week. Het begon met heerlijke dagen in Kroatië. Vervolgens nam ik 2 nachtbussen (!!) om naar huis te gaan. Eenmaal thuis ging ik naar de dokter en sprak ik af met familie en vrienden om vervolgens weer verder te trekken naar de zon. Kijk je mee naar dit weekoverzicht?
Zondag
Eigenlijk waren we van plan om naar Hvar island te gaan, maar we realiseerde ons te laat dat in het naseizoen, de boten niet vaak genoeg gaan. We besloten er dus weer een rustige stranddag van de maken. Er verbleef iemand die in Kroatië was opgegroeid in ons hostel en hij leidde ons naar een rotspartij waar we konden chillen en in het water konden springen. Op deze foto zie je Amanda die even aan het mediteren is.We hadden een gedeeltelijk nieuwe groep en die wilde allemaal nog iets meer van de stad zien. Ik bleef wederom over met Amanda en Juliette. We besloten weer naar Pandora’s Greenbox te gaan, net als afgelopen zaterdag. Ik nam wederom de Tina Turner cocktail, een pina colada met prosecco! Na onze cocktail stop hadden we weer een family diner. Dit keer met onze nieuwe onlnaanwinsten Jacob en Hannah.
Deze ochtend stonden we vroeg op om wel naar Hvar te gaan. Mijn routine in het hostel is om elke ochtend vroeg op te staan, dus het was grappig om nu meer mensen al om 7u wakker in het hostel te hebben. Amanda maakte zelfs ontbijt voor me!Toen ik op de boot zat, kreeg ik een appje van mijn zusje: ‘Pap keek naar je locatie en denkt dat je op een boot zit.’ Waarop ik deze foto terug stuurde. Ik vond het zo grappig om mee te maken, dat mijn vader live mijn locatie meekeek en even checkte wat ik aan het doen was.We stapte van de boot af en waren te laat met beslissen of we met de bus mee wilde. Ik wilde een uber bestellen maar mijn credit card bleek geblokkeerd te zijn. Opeens hadden we geen mogelijkheid meer om van de boot naar Hvar te gaan. We besloten te gaan liften en kregen een lift naar Stani Grad, de oudste stad van Kroaitë. Het was een heerlijk klein stadje om in rond te dwalen. Allemaal kleine straatjes met fantastische tuintjes. Je zag wel dat het hele stadje al aan het dicht gaan was, alle restaurants waren al gesloten omdat het seizoen over was.We begonnen wat hongerig te worden en waren op zoek naar een plek waar we iets konden eten. We liepen tegen deze fantastische tuin aan met een granaatappelboom. Helaas werd er niet open gedaan toen we aanklopten, dus we konden geen granaatappel eten. Vervolgens liepen we per ongelijk een doodlopend straatje in, waar we alsnog tegen een granaatappelboom aanliepen, die veel meer in bloei was.We namen een taxi naar Hvar en daar ging de groep uit eten. Ik merkte dat ik erg moe was en ging even in het parkje onder de palmbomen liggen. De rest van de groep ging het fort beklimmen, terwijl ik naar het strand ging. Alles werd grondig verbouwd en het was niet echt een rustgevend moment op het strand.Vanuit de bus terug naar de boot zagen we de zon langzaam ondergaan.Toen we terug liepen vanuit de haven, vond ik het wel tijd om met onze groep langs de Split letters te lopen. De rest van de groep wist nog niet van het bestaan van deze letters af. Weer een groepsfoto met een fijne groep. Dit was ook de laatste dag dat deze groep samen was.
Dinsdag
Dinsdag was de dag dat onze groep uit elkaar viel. We brachten Amanda weg naar haar bus en daarna begon het inpakfestijn. Zowel Juliette, Hannah als ik zouden die avond met een bus vertrekken. Iedereen die ik in Split heb gesproken, heb ik uitgebreid verteld over mijn bagage probleem. Ik had veels te veel kleding mee. Dat kwam mede door de kleding die ik van Altitude Activities heb gekregen. Dat was dan ook bij het inpakken van mijn tas te zien.Op onze laatste dag gingen we weer naar de rotsen waar we samen het water in sprongen. Dezelfde hond was hier met zijn baasje aan het zwemmen als afgelopen zondag. Afgelopen zondag was deze hond volledig gefocussed op zijn baasje. Dit keer wilde de hond ook met ons zwemmen.Ter ere van onze laatste avond, gingen we weer naar Pandora’s om cocktails te drinken. We hadden een hele nieuwe groep meegenomen vanuit het hostel.
Daarna was het tijd om de bus te pakken en richting Munchen te gaan.
Woensdag
In de ochtend belde ik vanuit Oostenrijk naar huis. Mijn vader nam op met ‘wat ben je ver weg’, waarop ik antwoordde: ‘bekijk mijn locatie maar nog een keer, want ik kom steeds dichterbij.’
Het was zo gek om in de bus door een sneeuwstorm te rijden, terwijl ik de dag daarvoor nog op het strand lag. Het was zo een koude shock toen ik uit de bus stapte.Ik had wat vrienden geappt die in München woonde, maar niemand was op dat moment in de stad, dus ik besloot er in mijn eentje op uit te gaan. Kaity had me aangeraden om naar Vicorian House te gaan om thee te drinken. Dat ging ik dus ook doen.Ik had een uur of 6 te spenderen in München, terwijl ik helemaal gesloopt was van mijn eerste nachtbus. Ik heb dan ook niet heel veel van München gezien.Ik had mijn grote tas in een kluisje gestopt en liep met mijn rugzak door de stad. Zodat ik op mijn laptop had kunnen werken, wat ik natuurlijk niet gedaan heb. Ik schrik er altijd een beetje van als ik rondloop in mijn chill pants, ik ben nog niet helemaal gewend aan dat beeld.Ik heb zelfs een tijdje in de H&M Home gezeten, wat ik toch ironisch vind, aangezien ik geen huis heb.
Na uren ronddwalen was het weer tijd om in een nachtbus te stappen. Dit keer een grote dubbeldekker waar iets meer ruimte was, waardoor ik de eerste 4 uur in ieder geval kon slapen.
Donderdag
Zelfs als ik in de bus zit en nauwelijks slaap, zie ik de zonsopkomst. Dit was toen we de Nederlandse grens over reden.Ik appte een foto van de vorst aan de grond naar mijn reisgroepje vanuit Split. Jacob vroeg of er al gesproken werd over de elfstedentocht.Mijn bus was om 9u in Utrecht en ik ging dus snel naar mijn ouderlijk huis waar Tibbe op me lag te wachten.Mijn nichtje was deze dag bij mijn ouders en kwam meteen aanzetten met de taart die ze voor mijn verjaardag gemaakt had.Mijn nichtje is het slimste kind wat ik ken en had dus onthouden dat het 2 weken geleden mijn verjaardag was!
Vrijdag
Ik had de Inner Compass cards besteld, ik droomde er al een tijdje van en het was fijn dat deze kaartenset op me lag te wachten toen ik thuis kwam. De eerste kaart die ik trok, was de Liefde kaart. Hoe fijn is dat als eerste kaart.
Het fijne van even 2 dagen in het land zijn, was dat ik naar de dokter kon. In Kroatië was mijn astma wat erger geworden en realiseerde ik me dat ik al zeker 4 jaar geen puf meer had voor als ik een heftige aanval had. Eenmaal bij de dokter bleek dat ik bronchitis had.Het fijne van even in het land zijn is dat je natuurlijk weer iedereen even kan zien. Ik heb mijn familie gezien en afgesproken met mijn beste vriendinnetje Linda. Het was fijn om weer even te kunnen bijkletsen.
Na het bijkletsen met Linda, had ik afgesproken met mijn zusjes. Altijd fijn als er een spontane zusjesavond ontstaat.Toen ik thuis kwam lag Tibbe rustig op de bank te slapen. Ik wil mezelf wijsmaken dat hij daar lag om op mij te wachten, maar hij lag gewoon te slapen.
Zaterdag
Mijn laatste ochtend thuis alweer. Het begon met een shitload aan pillen voor mijn prednison kuurtje. Omdat het weekend was, had mijn vader weer lekker sju gemaakt.Tibbe wilde niet dat ik kaartjes ging trekken deze ochtend.Ik ging toch ook nog even bij de kippen kijken. Ik heb het vermoeden dat 1 van onze kippen er misschien niet meer is als ik terug kom. Ze begint er nu wel echt oud uit te zien. Dat is gelukkig niet deze mooie rooie. Dit is toch wel mijn favoriete kipje.Het was weer tijd om te gaan. Met bronchitis en al, tassen op de schouders en gaan. Gelukkig brachten mijn ouders me naar het station, zodat ik niet zo ver hoefde te sjouwen met mijn tassen.Doordat er werkzaamheden waren met de trein én op de weg, was ik extra vroeg naar Schiphol gegaan. Hierdoor was ik opeens 2,5u te vroeg op Schiphol, terwijl ik normaal op 1 uur van te voren mik. Ik besloot om even een maaltje bij Leon te halen.
Toen ik afgelopen maand vloog, werd me verteld dat heel Schiphol tegenwoordig de nieuwe douane controle heeft, waarbij je niet meer je laptop, ipad en liquids uit je tas hoeft te halen. Alleen gate M heeft dat nog niet, maar daar zijn ze nu mee bezig. Maar ondanks dat gate M dat nog niet heeft, stonden er maar 2 mensen voor me in de rij. Dat was natuurlijk omdat ik zo extreem vroeg was. In het vliegtuig besloot ik nog een maaltijd te nuttigen, ik had een vegan lasagne, die eigenlijk best oké was (voor vliegtuig voedsel).
Ik lande rond 11 uur in Malaga en was rond 12 uur in mijn hostel. Mijn hostel was makkelijk te bereiken vanuit de airport, waar ik erg dankbaar voor was. Ondanks mijn gesnotter en gekuch door de bronchitis heb ik heerlijk geslapen.
Nu ik ben aangekomen in Malaga, heb ik geen flauw idee wat ik verder ga doen. Ik denk dat ik mijn tijd hier ga gebruiken om even te ontspannen en bij te komen van mijn bronchitis. De plannen ontwikkelen zich vanzelf wel, daar ga ik maar vanuit. Zolang de zon schijnt, ben ik tevreden.
Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here:
Cookiebeleid
0 reacties
Trackbacks/Pingbacks