Verdriet kan verscholen zitten in de alledaagse dingen van het leven, maar ook in de bijzonderheden. Verdriet kan het gemis van een persoon zijn, of van een gevoel. Het kan voortkomen uit een gebrek of bijvoorbeeld liefde. Het kan zitten in het besef van iets nooit meer, of elke keer maar weer. Verdriet hoeft geen aanwijsbare reden te hebben, soms is het er gewoon. Verdriet kan zich uiten in stilte, lachen, huilen of wat dan ook. Er is geen universele manier van verdriet tonen of ervaren. Verdriet is voor een ieder anders en dat maakt het soms zo verdomd moeilijk.
Verdriet kan je overvallen, verdriet kan verscholen zitten in een liedje, in een boodschap, in alles. Verdriet zit in het leven.
Mijn verdriet zit verscholen, verscholen in een badjas, in bepaalde muziek en vooral in het besef dat er nooit meer een nieuwe foto komt. Nooit meer een nieuwe foto om een schilderij bij te maken. En dat terwijl ik een schilder ben, die niet meer schildert.
Wat mooi en breekbaar!
Mooie woorden Veerle. Op één of andere manier weet ik nu niks te zeggen, ik ben er een beetje stil van. Daarom laat ik het hier bij, maar wilde je toch door middel van deze comment laten weten dat ik het een heel mooi, kwetsbaar en dapper stukje vind.
wat een prachtige pure woorden<33
Dankjewel Saskia!
Wat een prachtige woorden! mooi verwoord.
Dankjewel, het deed me ook goed om te schrijven 🙂
Wauw, echt schitterend! Heel erg mooi en kwetsbaar verwoord!
<3