Inleiding

Mijn nieuwe jaar begon voor het eerst niet in Nederland. Dit jaar was ik op Gran Canaria in Las Palmas. Vlak voor kerst begonnen de besmettingen enorm op te lopen, waardoor we met kerst een mondkapjes plicht kregen. In mijn omgeving waren een aantal mensen positief getest, waardoor ik niet echt behoefte had om Oud en Nieuw buiten te vieren. Ik zat dus thuis in mijn appartement, samen met mijn huisgenoot. Om kwart over 12 ben ik gaan slapen, zoals een fijne oud en nieuw voor mij hoort te zijn.

Mijn dagen in Las Palmas zagen er eigenlijk elke dag hetzelfde uit. Ik zat in de ochtend te werken in mijn kamer en vertrok halverwege de middag naar het strand. Wat je niet vaak zag op mijn Instagram, was dat het in mijn huis altijd heel erg koud was. Op Gran Canaria hebben huizen eigenlijk geen verwarming, want die hebben ze eigenlijk nauwelijks nodig. Het appartement waar ik woonde was zo koud, dat ik altijd onder 2 dekens sliep en vaak met muts en sjaal door het huis liep.

Mijn appartement was in de wijk La Isleta in Las Palmas. Het voordeel van die wijk is, dat je zo bij El Confital bent, het ruige ‘strand.’

Het is een heerlijke plek om te wandelen en soms foto’s te maken. Dat deed ikdan ook geregeld in deze maand.

In Januari hadden we twee keer Calima, de saharazandstorm die over het eiland raast. Één vande calima ’s waszo erg, dat asthma patienten werd aangeraden op binnen te blijven. Ik waagte me toch even naar buiten en vondhet wel een mooie surrealistische wereld waar ik in stapte. Deze calima was weer heel anders dan toen ik hem bij Finca La Isa meemaakte.

Elke dag naar buiten gaan is één van de dingen die ik echt heel belangrijk vind. Op regenachtige dagen ging ik niet naar het strand, maar wilde ikwel naar buiten. Vaak ging ik dan als nog naar El Confital om foto’s te maken of mijn hoofd leeg te krijgen. Deze keer maakte ik wel een erg iconische foto, duideloijk gevalletje nieuwe profielfoto.

In januari leefde ik voor het eerst in een paar maanden weer met een vaste huisgenoot, wat wel weer heel gezellig was. Af en toe aten we samen of kekenwe een film samen. Dit was onze romantische setting haha.

Op mijn eenerlaatste dag op het eiland ging ik nog even naar het strand met Anna, het was de laatste keer dat we elkaar konden zien. Ik vertrok naar Nederland en Zweden en zou zij over een maand terug gaan naar Polen. Het was niet echt mooi weer, maar dat kon de pret niet drukke. Zulke dreigende wolken hebben we ook wel eens op Gran Canaria.

Op mijn laatste strand moment van de maand, brak ik het pootje van mijn zonnebril. Alsof het een teken moest zijn. Maar waarvoor? Ik was op dat moment net gevraagd om vrijwilligerscoordinator van Grasnapolsky te worden, terug in mijn oude functie. Als ik die klus zou aannemen, zou ik minder op Gran Canaria kunnen zijn, dan ik aanvankelijk zou willen. Is dat de opoffering waard? Ik dacht het wel.

Terwijl ik mijn hoofd brak over die keuze, vloog ik naar huis. Eenmaal thuis was Tibbe erg blijdat ik weer even thuis was.