Het idee is heel fijn, dat ik mijzelf doelen stel om aan mijzelf te werken, om de betere versie van mijzelf te worden. Maar soms sla ik de plank mis en stel ik mijzelf doelen die te zwaar zijn. Doelen die niet meer een richtlijn zijn, maar die meer aanvoelen als een marteling.
Waarom doe ik het mezelf toch aan? Een doel stellen wat compleet vast staat, waarvan ik weet dat het niet echt realistisch is.
Ik heb het natuurlijk over mijn doel om in maart 3 x in de week te gaan hardlopen.
Ik maak in mijn eerste enthousiasme in de eerste week hele schema’s, ik wil weten wanneer de 10 weken van mijn schema voorbij zijn, wanneer ik daadwerkelijk 5k kan lopen. Ik wil weten waar ik naar toe leef en daarom let ik minder op de haalbaarheid. Ik ben teveel gefocussed op de shiny penny in plaats van op de reden van mijn doel.
Ik onthou daarbij niet dat mijn hardloop ritme ook afhankelijk is van andere factoren, zoals:
- het weer
- mijn werktijden
- of het nog licht is
- wanneer kan ik mijn maaltijden plannen?
Ik merk dat ik er meer moeite mee heb om mijn hele ritme aan te passen aan het hardlopen, dan ik gedacht had. Want het is niet enkel het hardlopen waar ik rekening mee moet houden. Ik moet ook extra goed op mijn eet ritme letten. Ik wil genoeg energie hebben om te kunnen lopen, om er energieker uit te komen in plaats van totaal gesloopt.
Mijn lichaam heeft nou eenmaal meer eten nodig wanneer ik aan het hardlopen ben.
Daarnaast ben ik zo enthousiast, dat ik me niet alleen op het hardlopen wil focussen. Nu ik merk dat ik weer de energie heb om actief bezig te zijn, wil ik ook meteen allerlei andere dingen doen. Door the Miracle Morning ben ik begonnen met oefeningen in de ochtend. Ik heb mijn racefiets weer opgehaald bij mijn ouders en wil graag meer gaan fietsen.
En zo overvraag ik mijzelf weer.
Ik kan het nog niet aan om de ene dag te gaan hardlopen en de andere dag te gaan fietsen. En laten we dan ook even niet vergeten dat ik deze maand weer begonnen ben met werken, hierdoor ben ik ook weer actiever dan eerst.
Ik ben er weer ingetuind.
Laat het mijn les zijn om niet teveel te focussen op het einddoel, maar op de reden van het doel. In dit geval is dat mijn weerstand en conditie verbeteren. Laat ik het doel ook meteen maar even wat realistischer maken:
Ik geef mijzelf toestemming om niet elke week 3x te gaan hardlopen, ik wil minimaal 1 keer in de week gaan hardlopen. Elke keer meer is mooi meegenomen.
Ah, ja, lastig :(. Ik vergeet bij hardlopen inderdaad ook altijd aan die factoren te denken – baal er dan altijd zo van als het ineens heel hard regent (zoals dus vorige week het geval was). Mooi doel om nu minimaal 1x te gaan lopen. You go girl :)!
Ik denk dat hardlopen ook wel een uitzondering is die zo afhankelijk is van al die andere factoren! Ik was van plan om vandaag te gaan, maar door al het traplopen bij de Domtoren gister, geef ik mijzelf vandaag vrij en ga ik morgen, echt! 😉
Je kunt het, dit gaat je lukken
Dankje! Ik ga mijn best doen 🙂
Herkenbaar! Wanneer je steeds meer doelen stelt, moet je daar ook weer meer tijd voor vrijmaken. Jammer is dat er maar 24 uren in een dag passen en dat je lichaam ook af en toe rust nodig heeft. Maar hé, don’t worry.. morgen is er weer een dag 😉
Dit is precies wat ik nu even moest horen! 🙂 Had de dag inderdaad maar meer uren. Ik mocht van mijzelf uitslapen vandaag, maar hierdoor mis ik weer een aantal bruikbare uren. Maar ach, dan gebruik ik die morgen maar weer 🙂
Doelen stellen die uiteindelijk aanvoelen als een marteling. Dat gevoel is heel herkenbaar. Wees zeker niet te hard voor jezelf als het eens even niet goed gaat. Het komt uiteindelijk allemaal wel in orde 🙂
Het moet ook wel leuk blijven. Heel herkenbaar, ik wil ook vaak teveel of eigenlijk té veel kmers maken terwijl je moet opbouwen.
Uiteindelijk ben ik helemaal niet meer gaan lopen, ik moet ook gewoon rustig aan opbouwen en niet altijd zo hard van stapel lopen 🙂