In deze podcast vertel ik je over hoe mijn reislustige leven is ontstaan. Hoe ben ik van iemand die niet van reizen hield, gegaan naar een reizende nomade? Daarnaast vertel ik over mijn werkklussen in het buitenland en hoe je een goede werkroutine op reis kan hanteren. Kortom alles over hoe ik locatieonafhankelijk ben gaan werken.
He, wat leuk dat je luistert naar de Fearless Adventure Podcast. Dit wordt de tweede aflevering. In de vorige aflevering heb ik me kort even voorgesteld. Mocht je nog niet weten wie ik ben, luister die vooral en dan ga ik nu beginnen met deze tweede aflevering.
Deze zal gaan over locatieonafhankelijk werken. Ik moet zeggen, ik zit in de sauna. Ik weet niet of dit de allerbeste plek is om een podcast op te nemen, maar dat zullen we vanzelf wel zien. Ik heb deze aflevering eigenlijk al een keer eerder opgenomen maar er wat was mis gegaan met de opname, wat heel jammer was. Dus ik ga mijn best doen om deze alsnog op te nemen en het verhaal nog een keer te vertellen.
Mijn werk verleden
Ik moet bij het begin beginnen en dat is dat ik eigenlijk een vrij koppig persoon ben. Ik ben iemand die altijd een duidelijke mening heeft gehad en die eigenlijk nooit tot de norm wilde horen. Het was altijd vrij duidelijk dat ik het kind was wat kleurrijke kleding droeg, wat in een hoekje zelf aan het spelen was en nooit bij een groep wilde horen. Die eigenzinnigheid zat ook een beetje in het feit dat ik wist dat ik geen standaard beroep wilde hebben. Ik wist vanaf jongs af aan dat ik niet van 9 tot 5 wilde gaan werken en dat heb ik eigenlijk tot de dag van vandaag niet gedaan. In ieder geval, niet de normale kantoorbaan die iedereen heeft gehad. Ik heb tijdens mijn opleiding wel een bijbaantje gehad, dat was bij een congresbureau en daar hielp ik eerst met poststukken en vervolgens werk dat steeds meer en heb ik ook mijn eigen evenementen gedraaid. Maar het begon echt als een paar uurtjes wat doen en ik heb daar wel iets vaster gewerkt in de 5 jaar dat ik daar gewerkt heb. Maar ik had nog steeds de controle of ik wilde werken en welke uren ik wilde werken. Dus ik heb ook in die baan de vrijheid gehad om dat zelf te bepalen. Het was ook echt op oproepbasis dus ik zat nooit ergens aan vast. Dat was om mijn studie te betalen en ook na het afstuderen heb ik daar nog een tijd gewerkt totdat mij werk werd aangeboden in de festivalwereld, daarover vertelde ik ook al in de vorige podcast.
Ik ben dus echt gevraagd om daar te komen freelancer en dan heb je een opdrachtgever, dus je moet bepaalde dagen op kantoor werken, maar verder is het nog steeds heel erg vrij. Ik merkte gewoon dat ik het werk niet meer leuk vond. Daar vertelde ik ook al in de vorige podcast over. Het werd een beetje tijd om wat anders te gaan doen. Ik was heel erg aan het zoeken naar wat het zou kunnen zijn.
Mijn manier van reizen
Nu moet ik wat gaan vertellen over mijn manier van reizen. Want als je me nog niet zo lang kent, dan is het heel normaal dat ik veel reis. Maar als je me al jaren kent, dan weet je dat ik voorheen echt een hekel had aan reizen. Wij hebben in 2012 een reis gemaakt door Amerika, daar zijn we van Denver naar San Francisco gereden langs al die mooie parken. Het nadeel van die reis was dat we om de zoveel dagen moesten verkazen. Dus we waren ergens een dag, dan deden we een leuke activiteit, dan gingen we eten, slapen en de volgende ochtend weer weg. Het was zo’n druk schema en die hele vakantie voelde als één grote verplichting, geen moment om bij te komen. Dus dat was niet echt mijn manier van reizen.
Ik werkte ondertussen al even dus ik had wel iets meer te besteden, dus ik merkte dat ik iets vaker op vakantie ging. Een weekendje weg met vrienden of mijn eerste solo reis – wat ik niet echt als solo reis reken – was in 2015. Toen heb ik een hotel voor mijzelf geboekt in Valencia. Ik vond het fantastisch, de vrijheid hebben en doen wat ik wil. Maar ik heb toen niet echt gereisd, ik heb niet mensen ontmoet, ben nauwelijks naar buiten gegaan. Ik heb echt ontspannen in mijn hotelkamer films gekeken, rondjes hard gelopen, ben naar het strand geweest, maar het is niet wat ik nu zo leuk vind aan reizen, dat heb ik toen niet gedaan.
“2017 is voor mij echt het begin geweest van mijn reislustige leven.”
Hoe mijn reislustige leven begon
In 2017 was eigenlijk mijn eerste backpack solo reis, zoals ik dat nu ken. Ik had in de nieuwsbrief van Marlou, had ik een stukje gelezen van Angélica. Angélica was naar Bulgarije geweest en schreef daarover. Zij is een fantastische fotograaf en haar foto’s van Bulgarije waren zo prikkelend dat ik dacht ‘ik moet hierheen‘. Dat was maart 2017 en in mei 2017 ging ik naar Bulgarije. Voor 6 dagen, het was volledig volgepland met wat ik wilde doen en daarmee veel te vol. Ik merkte aan alles dat dit mijn manier was.
Ik ben daar verliefd geworden op een jongen, maar ook op het land en het reizen. 2017 is voor mij echt de start geweest van mijn reislustige leven. Het was ook toen, mei 2017 dat ik besloot dat ik in oktober terug moest naar Bulgarije. Ik wil hier nog zoveel mooie plekken ontdekken. Het stond vast, ik ga daar naartoe.
Mijn eerste solo trip
Dus oktober 2017, tas weer gepakt, weer naar Bulgarije toe. Ik begon weer hetzelfde hostel, ook het tweede hostel was dezelfde plek als de keer daarvoor. Daar begon gewoon het avontuur. Ik ben toen met een Nieuw Zeelander die ik de avond van te voren had ontmoet, naar Buzludza gereden. Dat is een oud Russisch monument, stadion. Je zou het kunnen herkennen, Kensington heeft daar ook een clip opgenomen,
De jongen met wie ik was, was daar al eerder geweest. Hij zou die dag eigenlijk vertrekken, maar hij wilde mij het zo graag laten zien en ik had geen auto, dus we besloten dat we erheen gingen. We kwamen in een sneeuwstorm terecht en het was een heus avontuur. Dat hele gebouw was ingesneeuwd en we moesten door een gat in de grond en door een kast om erin te komen. Het was best spooky. Door de sneeuw liep ik daar op mijn all-stars rond, totaal niet voorbereid. Ik gleed uit op de trap en dat zorgde ervoor dat mijn reis totaal anders zou lopen dan ‘gepland’. De Nieuw Zeelander vertrok de volgende dag en heeft mij samen met iemand afgezet in een ander stadje in Bulgarije. Ik was helemaal niet van plan om daarheen te gaan, ik zou zelfs nog een nacht in Veliko Tarnovo blijven, maar ik kon eigenlijk nauwelijks lopen van de pijn, omdat ik zo hard op mijn stuitje gevallen was. Vanuit daar ben ik de Nieuw Zeelander achter na gegaan, vervolgens iemand anders weer opgezocht. Die hele reis ging ik reisvrienden opzoeken en dat was een fantastische trip. Ik besloot toen, oktober 2017, dat ik het jaar daarop weer een maand op reis zou gaan en verder zou gaan met het ontdekken van Oost Europa.
De reis die alles veranderde
Zo gezegd, zo gedaan. Ik ging oktober 2018 weer op reis, dit keer begon mijn reis in Ljubljana. Als ik een reis boek begin ik met 3 nachten ergens slapen zodat ik me niet opgejaagd voel. Dan heb ik tijd om een plek te ontdekken, even te landen in het land waar ik ben. In Ljubljana lukte dat niet helemaal. Het deed me denken aan Utrecht, daar kom ik vandaan en woon ik al mijn hele leven. Het voelde heel erg vertrouwd, maar ook een beetje saai.
Het hostel waar ik zat was niet heel sociaal, dus ik liep daar een beetje met mijn ziel onder mijn arm. Op mijn één na laatste avond zat ik in de common room te werken, ik had mijn laptop mee en was aan het bloggen. Een meisje vroeg of iemand zin had om mee te gaan naar Bled om een activiteit te doen. Ze wees naar een poster en ik dacht dat iemand aan het raften was. We boekten die avond nog bij Altitude Activities een activiteit.
Canyoning of kanoën?
Volgende ochtend gingen we samen naar Bled, en ik dacht dat we gingen raften. Toen we daar kwamen, kregen we een wetsuit aan. We liepen een stuk omhoog en de hele tijd dacht ik ‘waar blijft die kano’. Maar ik dacht dat ze dit ook boven zouden hebben klaarliggen, dat we een rivier afgingen en het zal wel. Maar het kwam ter sprake toen we naar boven liepen dat we gingen canyoning en niet kanoën. Canyoning is dat je naar een canyon toe gaat en daar doorheen springt, glijdt, abseilt. Het is een fantastische sport om te doen en vooral een aanrader als je in Bled bent.
Ik heb niet echt hoogtevrees, maar ik ben wel bang voor randjes. Dus canyoning was wel even een drempel die ik over moest, maar het is zo een adrenaline sport. We hadden een leuke groep en gids dus het was een fantastische activiteit. Het meisje met wie ik mee was, zou die avond ook in Bled slapen. We gingen dus naar haar hostel om haar in te checken. En daar hing gewoon zo een fijne sfeer. We gingen uit eten met een groep van het canyonen en uit het hostel en het was zo fijn. En ik moest die avond weer terug naar Ljubljana. Dat was wel even slikken. Die avond was hoe reizen voor mij moest zijn. Ik moest terug naar een stad waar ik eigenlijk niet op mijn plek zit.
“Waarom kom je niet voor ons werken?”
Mijn tijd in Bled
De volgende ochtend pakte ik mijn tas en stond ik om 9u ‘s ochtends bij het hostel in Bled, klaar om me in te checken. Helemaal klaar voor mijn tijd in Bled. Ik ben uiteindelijk twee weken in Bled gebleven. En wat het is als je twee weken in een hostel zit, ontmoet je heel veel mensen. Mensen komen en gaan. We hadden een leuk clubje wat er een week was en we hadden veel leuke dingen gedaan. In mijn tijd in Bled zou ik ook jarig zijn en mensen vroegen elke keer wat ik wilde gaan doen met mijn verjaardag en ik wist het elke keer niet. En mijn reisvrienden zeiden dat ik het zo vaak over canyoning had gehad en of we dat niet zouden gaan doen. Ik twijfelde of ik daar weer 60 euro aan kwijt wilde zijn.
Ik ging naar de receptie om te vragen of wij een korting konden krijgen als we met een groep gingen en dat was mogelijk. Dat kon als ik 8 mensen zou regelen. Uiteindelijk gingen we met zijn 16en. Zijn wij met 16 man gaan canyonen ter ere van mijn verjaardag. Dezelfde gids als vorige keer was met ons mee, samen met zijn tweelingbroer. Jerry en Mato waren onze gidsen. Ik was natuurlijk lekker aan het geinen met Jerry, omdat dat de vorige keer mijn gids was geweest. We raakten aan de praat en ik vertelde dat de groep samen was gekomen voor mijn verjaardag. Daarop zei Jerry dat ik de canyoning van hun voor mijn verjaardag zou krijgen, dus ik mocht gratis mee. De band met de jongens was er al meteen. We raakten verder aan de praat over wat ik deed in Nederland en wat ik eigenlijk zou willen in mijn leven, dat ik meer wilde reizen en dat ik meer in contact wilde zijn met mensen. En toen vroeg Jerry: ‘Waarom kom je niet voor ons werken?‘
Werken in het buitenland
Het idee was daar geboren. Na de canyoning trip hebben Jerry en ik telefoonnummers uitgewisseld met de intentie dat ik de volgend zomer voor hun zou komen werken.Twee dagen later belde hij en zijn we gaan koffie drinken. Er kwam een plan uit om dit te gaan realiseren. Dus oktober 2018 was het plan er en toen ik later terug kwam in Nederland, ben ik met mijn bazen van de festivals om tafel te gaan. In mijn ogen kon ik in de zomer, tussen de festivals door, weg. De werkzaamheden die ik moest doen, kon ik ook online doen. Ze zagen ook dat ik steeds meer naar het buitenland trok en dit wilde doen. Dus we gingen het proberen. Eigenlijk was het in januari 2019 rond, dat ik die zomer 2 maanden naar Bled zou gaan om te werken voor Altitude activities.
“De enige reden dat ik nog een huis heb, is omdat ik een kat heb.”
Het opzeggen van mijn huis
Het stond dus vast in januari en ik had toen ik in Bled was al het idee om mijn huis te gaan opzeggen. Waarom had ik eigenlijk nog een huis? Die twee zomers ervoor had ik mijn huis al onderverhuurd, omdat ik op reis was of in Amsterdam zat voor een festival. Er waren genoeg redenen om op te zeggen. Ik zei al tijden gekscherend tegen mensen ‘de enige reden dat ik nog een huis heb, is omdat ik een kat heb‘.
Het was een hele moeilijk beslissing om mijn kat uiteindelijk bij een vriendinnetje te laten wonen, maar ik denk écht dat dat de juiste beslissing is. Mijn kat heeft het daar fantastisch en is zelfs boos op me als ik boos op me als ik langskom, omdat ze bang is dat ze weer met me mee moet. Dus dat was een goede beslissing geweest.
Ik heb in het voorjaar van 2019 mijn huis opgezegd en vanaf april 2019 leef ik als nomade.
Nomade in Nederland
Ik ben toen eerst nog 2 maanden in Nederland gaan rondreizen en daarna ben ik naar Slovenië vertrokken. Als ik in Nederland ben, dan pas ik op huizen. Ik heb geen eigen huis, ik heb wel ervaring met op kattenpassen, dus één en één is twee. Ik ben huizenoppas. Veel vrienden vragen me of ik op hun huis wil passen als ik in Nederland ben. Veel mensen hebben een huisdier, post die je binnen willen hebben. Tot nu toe was het altijd dat ik wel plekken had waar ik voor langere tijd kon zitten. Als dat niet het geval was, dan had ik altijd nog mijn ouders als uitvalsbasis, waar ik naar toe kon. Daar liggen ook al mijn spullen dus daar kwam ik sowieso ééns in de zoveel tijd.
Vanaf april 2019 is mijn ouders adres mijn uitvalsbasis en sta ik daar officieel ingeschreven, maar eigenlijk was ik daar niet zo vaak.
Werken op locatie
De zomer was ik in Bled, daar heb ik zoveel leuke mensen ontmoet. Ik stond daar in een depandance van ons kantoor, daar zat ik een fiets verhuur. Ik verkocht onze tours. Ik heb Triglav beklommen, ben wezen skydiven en mooie tochten gelopen.Ik wist gewoon, hier moet ik meer van gaan doen.
Daarna ben ik terug gegaan naar huis om voor een festival te werken. Het was echt heel leuk, het was echt kneiterhard werken. Het was best lastig om op locatie te werken. Er is een groot verschil tussen vakantie houden en werken. Het is dus best lastig om te werken als je in een ander land bent. Je moet echt voor jezelf duidelijk afspraken maken als je wel wilt werken.
Voor mij was het lastig dat ik
- Volle dagen werkte op locatie
- Mijn eigen business Geld verdienen met Pinnen had
- én mijn freelance klussen bij de festivals
Terugkomen na werken in het buitenland
Dat gecombineerd zorgde ervoor dat toen ik terugkwam in Nederland ik eigenlijk al best wel aan mijn tax zat. Daarna kwam nog het festival met lange werkdagen en wat werkdruk. Half september was ik gewoon kapot. Ik heb een volle twee weken moeten bijkomen van het festival. Ik pastte toen op een huis en ik ben twee weken lang in mijn cocon gegaan en heb niemand gezien in die periode.
Wat ook weer heel zwaar is geweest, omdat ik net twee maanden weg was geweest en daarna een festival had. Vrienden zagen me eigenlijk nauwelijks, maar het was wat ik nodig had. Het was een pittige tijd.
Bedenk een werkroutine op reis
Daarna vertrok ik in oktober weer naar Bled. Ik ben terug gegaan omdat ik het gevoel had dat ik nog niet alles eruit had gehaald, wat ik eruit zou willen halen. Toen ik daar was, merkte ik ook dat mijn hoofd er niet tot stond. Ik had me voorgenomen om in oktober echt te gaan knallen met mijn Pinterest business.
Hier liep ik weer tegen hetzelfde aan dat ik toch weer ging rondreizen en ik niet echt tijd maakte om daaraan te werken. Het lukte dus niet helemaal. Ik besloot toen om de zon na te gaan reizen. Ik ging naar Kroatië, waar het 26 graden was. Ik heb daar een hele leuke tijd gehad. Mijn werkstrategie was toen om vroeg op te staan om te werken. Ik zat elke ochtend vanaf een uur of 7 met mijn laptop klaar om blogs te schrijven, pins in te plannen etc. Om een uur of 10 waren de meeste reisvrienden wakker en gingen we leuke dingen doen. Dat was toen een hele fijne manier van werken.
Toen ben ik via Nederland, door gegaan naar Malaga. Ik had bronchitis gekregen in Kroatië en ben in Nederland daarvoor naar de dokter gegaan. Eenmaal in Malaga ben ik twee weken ziek geweest, maar heb ik wel lekker kunnen werken omdat ik eigenlijk het hostel niet uit kwam. Vanuit daar ben ik naar Gran Canaria gevlogen. Daar ben ik uiteindelijk in een hostel terecht gekomen waar ik volledig verliefd werd op het uitzicht, het hostel en de mensen. Toen heb ik daar ter plekke geregeld dat ik daar in januari terug naar toe zou gaan.
Werken voor kost en inwoning
Ik heb dus toen weer een klus waarbij ik 2 maanden op een plek zou zijn in ruil voor werk. In Slovenië kreeg ik betaald voor mijn werk, op Gran Canaria niet. Maar ik zorg wel dat kost en inwoning tegenover mijn werk staan. In het hostel was het zo dat ik maximaal 5 uur per dag werkte en in ruil daarvoor eten en een slaapplek kreeg. Dus dat was een super chille plek om te zijn. Het enige nadeel was dat het internet heel slecht was, waardoor ik niet heel veel kon doen. Ook was ik nog voor een festival aan het werk, dus dat was een beetje schipperen.
Ik ging vooral op mijn vrije dagen naar de stad om daar op goed internet te kunnen werken.
Dat allemaal smaakte wel naar meer. Het idee was natuurlijk om meer op reis te gaan, mijn Pinterest business uit te werken en mijn festivals gedag te zeggen.
“Mijn laatste festival was het laatste festival van 2020 voor corona.”
Stoppen met festivals
Ik vloog eind februari 2020 terug naar Nederland om nog twee festivals te doen. Het ene festival was het weekend van de lockdown en dus het laatste festival van Nederland geweest voor corona. Het was een fantastisch weekend, ik had niet de verantwoordelijkheden, maar wel een leuke functie tijdens het festival en dat was weer echt waarom ik het festivalwerk deed.
Dit was voor nu een hele mooie afsluiting van mijn festivalwerk en voor nu ben ik mij volledig gaan richten op mijn Pinterest business. Vanuit daar is het plan nu als ik op reis ga, dat ik dan heel bewust ga inplannen hoe ik dat ga doen. 3 dagen in een hotel ga zitten en volledig ga werken. En de andere 4 dagen in een hostel, zodat ik wel de mensen kan leren kennen en leuke dingen kan doen. Dat ik dus een duidelijke blokkade in mijn agenda stop en dat ik weet wanneer ik werk en wat ik ga doen. Dát was mijn grootste valkuil in de afgelopen anderhalf jaar. Ik wilde teveel ontdekken en had geen duidelijk regels wat ik wilde doen.
Wil jij locatieonafhankelijk werken?
Wil jij locatie onafhankelijk aan de slag. Zorg dat je voor jezelf een duidelijke verdeling maakt en dat je weet hoe je het wilt gaan aanpakken. Niet dat je het idee hebt dat je teveel moet werken, maar ook dat je wel genoeg werkt. En dat je daar echt voor jezelf afspraken over maakt.