Vorige week vertelde ik over mijn eye opener, het moment dat mijn broer mij op de feiten wees. Met stil zitten kom je niet verder. Je kan blijven zeuren, maar daar schiet je niks mee op! Je moet wat doen. Dus een dag nadat hij mijn ogen opende, trok ik voor het eerst weer mijn hardloopschoenen uit de kast.
In mijn November Goals had ik het niet genoemd, maar eigenlijk wil ik al lange tijd het hardlopen weer oppakken. Sinds ik vorig jaar in oktober 8km rende, heb ik eigenlijk niet écht meer gelopen, af en toe een verdwaalde maandag. Toch liep ik in mei 2014 nog de Utregse Meidenloop, zonder daar écht voor te trainen. Mijn conditie was nog redelijk alle inspanningen daarvoor.
Maar sindsdien heb ik niet meer gelopen. Ik had nog steeds de illusie dat ik zou gaan lopen, dus ik had mijn hardloopkloffie mee naar Zuid Frankrijk, maar ik heb daar natuurlijk niet gelopen. Deze week schreef Anne (Etalles) een blog over dat ze weer wilde gaan beginnen met hardlopen. En dat motiveerde me om ook daadwerkelijk weer te beginnen. Ik plaatste een tweet, zodat ik er niet meer onderuit kwam.
Lees meer…
Mijn schoenen lagen al enige tijd ongebonden in de kast, mijn hardloopkloffie zat onaangeraakt in een tas, van mijn laatste poging om te gaan lopen. Het was alweer 3 maanden geleden dat ik voor het laatst liep. Ik liep toen wel 8km! Maar door alle afstudeerdrukte, astma aanvallen en het gewoon geen zin hebben, zorgde ervoor dat ik toch alweer 3 maanden niet liep. Gisteravond zette ik een berichtje op mijn twitter waarop ik verklaarde toch écht te gaan lopen vandaag. En als iets op internet staat, dan is het waar.
Dus vandaag hees ik mijzelf in mijn hardloopteneu en twijfelde ik nog hard over of het wel warm genoeg was. Ik appte voor de zekerheid nog een vriendinnetje met de vraag of ik geen muts op moest doen ofzo. Niet zeuren en gewoon gaan. Ik bond mijn schoenen onder, nam een kaugompje en laadde alvast evy les 1 uit mijn dropbox account. Ik liep naar buiten en wandelde alvast naar de grote weg, zodat ik na de oversteek kon gaan rennen. Ik had verwacht dat ik wat roestig zal zijn, aangezien het al zo lang geleden was dat ik een work out had. Maar het viel me allemaal mee. Wat ik overigens niet verwacht had, was dat mijn telefoon blijkbaar weer moest wennen aan de activiteit. Zowel de Nike+ Running en Runkeeper app hadden problemen met mijn run. Ook dropbox was het niet eens met mijn beweging en viel meerdere keren weg. Hierdoor liep ik uiteindelijk 3 minuten langer dan de bedoeling was, maar ach. Het voelde toch goed?
Ik had verwacht dat mijn ademhaling problemen zou geven, maar eigenlijk is dat geen moment het probleem geweest. Ik voelde na de 24 minuten lopen wel de spieren in mijn bovenbenen. Die moeten toch wel weer even wennen aan deze inspanning. Dus al met al viel het mee. Nou maar hopen dat ik morgen niet met spierpijn wakker word. En maar kijken of ik deze week 3 workouts ga redden!
Vorige week was het dan zo ver, ik liep mee met de TCS Amsterdam Marathon! Weliswaar liep ik de 8 kilometer, maar wat een prestatie is dat voor mij! Ik had in het verleden eigenlijk nog nauwelijks 5k gelopen, laat staan 8! Tijdens de Singelloop 3 weken daarvoor, liep ik voor het eerst 5km aan één gesloten. Ik deed er toen 33 minuten over. Ik hield mijn hard vast voor de 8km, want eerlijk, ik had niet heel veel gelopen in de tussengelegen weken. Sterker nog, 1 keer per week was veel! Maar net als bij de Singelloop, ging ik vol goede moed erheen. Ik had er meteen een leuk weekendje van gemaakt. Ik had mijn racefiets meegenomen naar Amsterdam, was even wezen winkelen bij de Nike Outlet Store en bij mijn oma op bezoek gegaan. En vervolgens in mijn oma’s leegstaande huis gelogeerd. Het huis is praktisch leeg, er staat een bed en een bank en dat is het ongeveer. Ik had mijn laptop meegenomen en heb de hele avond series gekeken. Vroeg naar bed en de volgende ochtend vroeg op, want om 10.10 moesten we al starten! Ik werd rustig wakker, dronk mijn kopje koffie en at een banaan. Ik pakte mijn racefiets en ging fietsen richting het stadion. De weg wist ik niet helemaal, maar met Google Maps in mijn oren kwam dat bijna helemaal goed. Dat was een ontdekking, fietsen met je fijne muziek en dan gewoon de route die gezegd werd. Maar 1 keer was google maps me kwijt, en moest ik toch met de telefoon in de hand fietsen. Maar goed, ik was op tijd daar, vond mijn gezelschap in een handomdraai. Nog even een plaspauze en onze spullen droppen bij een afgiftepunt en op zoek naar het startvak!
Wat was alles daar goed geregeld, het was overzichtelijk ondanks de drukte en het verliep eigenlijk allemaal op rolletjes. Behalve het starten dan, maar dat is ook wel logisch. We deden er 10 minuten over om over de start te komen! Maar goed, dat moet de pret niet drukken. Die drukte, die was eigenlijk overal wel. Ik heb me tijdens het lopen best geïrriteerd aan mensen die uit het niets opeens stoppen met lopen, om te wandelen of om stil te staan. Het links rennen, rechts wandelen principe was helaas niet helemaal duidelijk voor iedereen. Maar ondanks dat heb ik toch prima gelopen. Het was een mooie route door Amsterdam. Door het Vondelpark, onder het Rijksmuseum, genoeg bekijks dus. Het was voor mij ook een route langs allerlei (oud)huizen van familieleden, dus het was genieten. Wat betreft het lopen, ik heb voorzichtig aan gedaan. Ik heb de eerste 5km gerend, toen heb ik toch even 2 minuten gewandeld omdat ik bang was over mijn grenzen heen te gaan.Ik vind het toch belangrijker dat ik voorzichtig doe, dan dat ik een nieuw record verstig. Al moet ik zeggen dat het sowieso een record zou zijn, dus wat dat betreft zat ik wel goed. Ik had één keer eerder 7,5 km gelopen, van mijn eigen naar mijn ouders huis. Uiteindelijk heb ik de 8km in 55 minuten uitgelopen! En daar ben ik best trots op! Ik heb het volgehouden, zonder echte training!
En nu moet het training gewoon door gaan, want in december staat er een 10km run op het programma! Dus wellicht moet ik nu toch wel echt een keer gaan trainen hiervoor!
Gisteren liep ik dan eindelijk de Singelloop! Ik had het eigenlijk niet aangekondigt meer op mijn blog aangezien het hardlopen de laatste weken niet echt goed ging. Ik zat gemiddeld op 2 keer per week lopen en blijf eigenlijk al weken hangen op les 21/22 van evy. Wat concreet betekent dat ik 11 tot 14 minuten achter elkaar kan rennen, maar daarna echt even moet wandelen om weer op adem te komen. Dus zonder grote aankondiging, zonder mensen langs de zijlijn ging ik dan toch lopen. Ik zag er eigenlijk nogal tegen op. Maar ik ging gewoon lopen en zou wel zien hoe ver ik kwam. Als ik even moest wandelen, geen schaamte. Het is al een prestatie opzich dat ik mee doe!
Dus ik startte gewoon en begon lekker te rennen. En ik bleef rennen en rennen. Ik had gewoon mijn les 22 aan staan van evy. En geheel vertrouwd kwam Lady Gaga en Justing Bieber voorbij. En ondanks dat Evy zei dat ik mocht wandelen, liep ik gewoon door. Ik had me voorgenomen om tot de waterpost te lopen die op 2,5 kilometer zou staan. Maar ik toen ik uiteindelijk bij het waterpunt, na 3 km, was, wilde ik alleen maar verder lopen.
De mensen om me heen motiveerde, de mensen langs de zijlijn, het vriendinnetje wat ver voor mij liep, alles zorgde ervoor dat ik bleef doorlopen. En wat bizar trots was ik op mijzelf toen ik na precies 33 minuten over de finish ging! Ik wist niet dat ik het in me had! Sterker nog, ik had nog nooit eerder 5k gelopen zonder wandelpauzes ertussen! Trots! En wat een motivatie! In oktober loop ik 8km en nu heb ik het vertrouwen dat me dat gewoon gaat lukken! YEAH!
Hoi, ik ben Veerle, dit is de plek waar ik blog over alles wat volgens mij het leven mooier maakt! Wil je meer over mij weten? Kijk dan hier.
